Εκεινες τις χρονιες συνηθιζαμε να ερχομαστε παρεα απο την Αθηνα για να απολαυσουμε την παγανιστικη γιορτη της αποκριας,τους tribal ηχους της πιπιζας και του νταουλιου,και τους κυκλωτικους χορους.Ηταν τοτε που ειχε γινει παραδοση να φερνουμε μια λαγανα απο τον φουρνο του Λαμπρου τα ξημερωματα στο σπιτι και την επομενη μερα ξανα στην πλατεια μεχρι αργα το βραδυ ωσπου και θα περναμε τον δρομο για το μεγαλο χωριο την Αθηνα με την υποσχεση "και του χρονου στο μετρο"...
Μια δεκαπενταετια περιπου αργοτερα απο τις φωτογραφιες αυτες ο βλαχικος γαμος ειναι παλι εδω για να θυμισει πως αυτες οι μερες ειναι για να ζεις την στιγμη ,να φτασεις την εκσταση χωρις να σκεφτεσαι την επομενη μερα που θα ειναι σαρακοστη ,μια σαρακοστη που εδω που εχουμε φτασει σαν εθνος ειναι ολο τον χρονο ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου